Kreatansië (microverhaal)

Er klonk een donderend geluid, de zon stond op zijn hoogste punt. De nieuwe tijd diende zich vandaag aan. Marand stond op de Mondioberg en keek door zijn kijkkoker naar de vallei beneden hem. Hij wist wat er ging gebeuren en moest dit met eigen ogen aanschouwen.  Jarenlang had hij de inwoners van Kreatansië verteld over deze dag, maar niemand had het willen horen.

Het was druk bij de grensovergang tussen het oosten en het westen van de planeet. Een gezin stond geduldig in de rij te wachten. Het bureaucratische apparaat nam de tijd om alles grondig door te nemen en schuwde daarbij geen lastige vragen of kleine pesterijen.

De vader liep richting het koepelvormige gebouw waar enkele soldaten minachtend naar de andere kant van de grens keken, toen opeens het donderende geluid toenam.

Een stofwolk steeg op vanuit de grond op de plek waar de grens lag. De vader deinsde achteruit en verloor zijn evenwicht. De houten afscheiding, die als grens diende, stortte als een kaartenhuis ineen.

Marand  hoorde geschreeuw vanuit een groep naderende soldaten komen. Zenuwachtig snelden ze naar de grenspost.

De grond begon heviger te schudden. Het water in de rivier de Xolo, die parallel lag met de toegangsweg naar de grens, kolkte hevig.

Voor de voeten van de vader ontstond opeens een scheur. In een soort van reflex sprong hij naar de andere kant van de barst, die in een razend tempo breder werd . Een van de wachters bij het koepelvormig gebouw viel de eindeloze diepte in. Zijn hoofd barstte open toen het een rots raakte. Zijn lichaam bleef roerloos liggen en rolde niet verder naar beneden.

Het water in de rivier stortte aan het eind van het ravijn als een waterval naar beneden, maar stroomde uiteindelijk verder als een verticale rivier.

Nog nooit had Marand zo iets moois en treurigs gezien als dit. De splitsing van de rivier en de scheiding tussen de vader en zijn gezin. De man stond met een wanhopige blik in zijn ogen te kijken naar zijn vrouw en zijn twee kinderen aan de andere kant, meer dan tweehonderd stappen bij hem vandaan.

De voorspelling van de oude profeten was een feit. Kreatansië zou op de miljoenste dag van de burgeroorlog in tweeën splitsen. Als haar inwoners er niet uit zouden komen zou zij zelf het lot bepalen. Voor altijd van elkaar gescheiden. En zo geschiedde het.